Lucky in translation

Het is zaterdagmiddag. We gaan zo met een clubje van 9 expats (NL, UK en België) naar Afrojack. Die heeft Hyderabad dus ook op de kaart kunnen vinden. Na drie weken hier verbaast me dat minder dan toen ik het voor het eerst hoorde. De Bollywood film muziek klinkt natuurlijk heel Indiaas, maar de bass en het tempo kunnen toch wel aardig meedoen op Mysteryland. Dance en Nederlandse dj's zijn erg groot in India. Het hotel waar ik zit is vaak de gekozen locatie voor bruiloften en dat betekent dat de achtertuin waar ik op uitkijk, regelmatig het toneel is van een dansvloer met bijhorende beats. Als ze straks hetzelfde dansen, dan heb ik morgen leuke filmpjes om jullie te tonen.

Had mijn weekend echt verdiend, vind ik. Ze weten me wel te vinden in mijn Indiase werk-hokje. Is ook het doel natuurlijk. Door het tijdsverschil zijn de avonduren, voordat ik kantoor verlaat om 20:15, meestal nog het drukst. Dan is het racen om nog zoveel mogelijk de deur uit te doen. Dit heeft blijkbaar ook zijn tol: mijn houding aan het bureau is sub-optimaal, waardoor ik flink last van mijn arm aan het ontwikkelen ben. Heb een keyboard besteld en ga iets meer aan de houding doen. Wel een uitdaging zonder bureau dat omlaag kan. ik ga er maar wat oefeningen in de routine bij duwen overdag.

Momenteel beweeg ik me tussen een aantal teams. Iedereen werkt hard en doet het goed, maar ik merk dat er veel te winnen is om juist tussen de afdelingen verbindingen te maken/versterken. Tussen Hyderabad en teams in Nederland, tussen UK en NL, maar ook tussen de teams in Hyderabad zelf kan ik blijkbaar veel betekenen. Ik zie mezelf als een walking en talking opzetstekker. Die rol bevalt me wel. :-)

En van dat harde werk krijg je trek. Na het ontbijt probeer ik het rustig te houden op het werk. Tussen het aanbod van naan en curry, heb ik maiskolven en de fruitsalade ontdekt. Beide zaken kosten omgerekend nog geen 30 cent. Gezond en goedkoop, dat zie je niet veel in Nederland. Meer ontdekkingen van afgelopen week zijn de tweede fitnessruimte in het hotel, deze op de 25e verdieping én de foodcourt in het kantoor tegenover het Westin. Dat is ook prima eten en iets authentieker dan in het hotel. Vanuit daar rijdt overigens ook een Deloitte shuttle busje naar de plek waar ik werk. Dus vanaf heden kies ik ook 's ochtends vaak voor de bus. Dat is wel iets warmer aankomen dan met de toek-toek overigens.

Sporten gaat ook nog steeds voortvarend, maar veel eten gaat eveneens pretty steady. Die weegschaal die ik naar mijn kamer kán laten brengen, heb ik bewust nog even uitgesteld. Wel heb ik al een keer gebruik gemaakt van de hotel-fiets. Die was verleden week 'nog niet klaar'. Afgelopen zaterdag wel en mocht ik met een zeer strak zittende helm op pad. Iedereen die het me afraadt natuurlijk, maar ik heb goed gelachen. Je moet het verkeer echt als 'need for speed' spel beschouwen. Je rijdt door tot het niet meer kan, verder zijn er geen regels. De lijnen op de weg houd je ook het liefst in het midden. Natuurlijk begint niemand zijn dag met "ik ga vandaag een fiets aanrijden", maar ik doe uiteraard extra voorzichtig. Wellicht morgen weer!

Vanaf woensdagavond a.s. zal ik mijn eerste trip buiten Hyderabad gaan maken. De 'Gouden Driehoek', Jaipur, Taj Mahal en nog iets. Gelukkig heeft Hans een boekje van India bij zich - we gaan met drie, ook Jaap gaat mee - zodat ik nog een beetje idee kan vormen van wie, wat, waar. Ik heb me namelijk nimmer zo slecht voorbereid op een reis, als nu naar India. No worries, we'll get there.

Ok, zal ik zo nog wat foto's erbij proberen te doen. Iedereen gefeliciteerd nog met alles wat felicitaties verdiend, trouwens. Ik spreek jullie hopelijk snel. Voor de Iphoners: Facetimen werk prachtig, maar dat is natuurlijk omdat ik het geluk heb dat hoofdzakelijk met Mimi te mogen doen!

Tot gauw.

Groet,
Gijs